ارزیابی کارایی فنی صنایع کارخانه‌ای ایران

هدف از این تحقیق بررسی سطح کارایی فنی صنایع کارخانه‌ای ایران و تشخیص عوامل موثر بر عملکرد آنها، با استفاده از تابع مرزی تصادفی است. برای این منظور داده‌های تلفیقی صنایع‌ کارخانه‌ای ایران بر اساس طبقه‌بندی استاندارد بین المللی فعالیت‌های صنعتی (ISIC) جمع‌آوری شده و با استفاده از مدل اثرات ناکارایی بتیس و کولی (1995)، میزان کارایی فنی و عوامل موثر بر عملکرد رشته فعالیت‌های صنعتی مختلف طی سال‌های 86-1375 مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتیجه­ ی تحقیق نشان داد که میانگین کارایی فنی صنایع کارخانه‌ای ایران طی دوره­ ی مورد مطالعه 55/0 بوده است. صنایع فعال در زمینه­ی تولید محصولات اساسی مسی و تولید فرآورده‌های نفتی تصفیه شده به­ ترتیب با سطح کارایی 83/0 و 78/0 به طور نسبی از سطح کارایی فنی بالاتری در مقایسه با دیگر رشته فعالیت‌های صنعتی برخوردار بوده­ اند. در مقابل، صنایع فعال در زمینه ­ی تولید آجر و آماده‌سازی و آرد کردن غلات و حبوبات با سطوح کارایی 21/0 و 23/0 دارای پایین‌ترین میزان کارایی فنی بوده‌اند. متوسط سطح کارایی بیشتر صنایع بین 50/0 تا 60/0 متغیر بوده است و فقط پنج صنعت دارای میانگین کارایی بیش از 70 درصد بوده­ اند. بررسی عوامل موثر بر کارایی صنایع کارخانه‌ای نشان داد که با وجود افزایش شدت انرژی و افزایش ناکارایی صنایع، افزایش اندازه ­ی صنایع کارخانه‌ای ایران، سطح ناکارایی صنایع را کاهش نداده و مالکیت دولتی صنایع کارخانه‌ای اثری بر سطح ناکارایی آنها نداشته است. طبقه بندی JEL:  L00 ،C33